"Галгатня пра ЗыШыА"

“Just Say It”

      Паліткарэктнасьць – гэта хобі для непісьменных. “Палісмэна” можна замяніць на “палісафіцэра”, але мужчынскай часьцінкі ў новай фразе ад гэтай замены парадаксальна становіцца толькі больш, а ня менш. Тое ж і з “фаерфайтэрам” і з усімі астатнімі заняткамі тыповымі для мужчын (як афіцэрства, змаганьне і г.д.). Усе такога тыпу абсурдныя забавы – гэта толькі паверхня любой мовы, і нават гэтага зьмяніць, як бачна, амаль немагчыма без наступленьня на ўяўныя граблі, а што ўжо казаць пра глыбінныя структуры і сэнсы мовы.

      Напрыклад, “стрэйт” і “крукід”. Здавалася б, гэта выключна, скажам так, геамэтрычныя ўласьцівасьці, ды дзе там... Прамы – гэта правільны, прамалінейны, з правільнай арыентацыяй, а крывы, натуральна, скрыўлены, сагнуты, разбэшчаны. Капніце яшчэ глыбей і прааналізуйце, напрыклад, значэньні кантрастаў белычорны, або разгледзьце ўкаранёную ў рэлігійны кантэкст сьвецкую фразу “Bless you!”. Глыбейшыя пласты мовы для прымітыўнай па сваёй уласьцівасьці паліткарэктнасьці зусім недасяжныя, і яе аўтары гэта добра ўсьведамляюць, таму і займаюцца звычайным шкодніцтвам на паверхні.

      Асноўная ідэя – гэта заткнуць рот, каб чалавек, які валодае мовай, перастаў ёю валодаць, перастаў гаварыць і замест гэтага пачаў мыкаць. Таму не мыкайце і не маўчыце, а гаварыце. Мы ж як ніяк людзі, men!... 

Віталь ВОРАНАЎ