"Галгатня пра ЗыШыА"
Дуалізм Амэрыкі
Калі табе 20 гадоў, ты ненаўмысна захапляешся дваістасьцю, пачынаеш заўважаць адваротны бок кожнай зьявы, але большасьць людзей за гэтае ўменьне далей ніколі так і не выходзіць. Калі на гэтым этапе свайго дарослага разьвіцьця бачыць полюснасьць і карысна, і пазнавальна, то ў трыццаць ужо трэба гэтыя дыхатоміі і дуалізмы пераўзыйсьці і пачаць заўважаць усю неахопную і захапляльную шматграннасьць нашага жыцьця. Нехта кажа – ненавіджу Амэрыку, іншы – Амэрыка такая цудоўная! Дваццацігадовы філязоф кажа – Амэрыкі дзьве, дэмакратычная і рэпубліканская, веруючая і сьвецкая, паўднёвая і паўночная, усходняя і заходняя, цэнтральная і ўзьбярэжная, марс і сьнікерс, і дуалізмам гэтым няма канца. На самой справе ўсё нашмат складаней, і я ўжо даўно хацеў напісаць пра гэта, толькі ня ведаў, як аформіць свае разважаньні, як раптам на дапамогу прыйшла мне камэдыя “A touch of Class” з Джорджам Сэгалам і Глэндай Джэксан. Падчас сваркі ў іх адбываецца вось такі дыялёг (падаецца ў маім перакладзе):
– О, божа, вы ўсе аднолькавыя. Гэтая зацыкленасьць на глебе мужчынскай сексуальнай спраўнасьці. Гэта так тыпова па-амэрыканску.
– Няўжо?
– Так, так. Калі ты ня супраць чуць пра гэта.
– Я ня супраць, каб чуць. Вось толькі гэтая фраза – тыпова па-амэрыканску.
– Што ня так?
– Бо няма нічога такога як тыпова амэрыканскі. Амэрыка – гэта вялікае месца, які тыпова амэрыканскі куточак маецца на ўвазе? Таксісты ў Нью-Ёрку, шахцёры ў Пэнсыльваніі, студэнты ў Бэрклі, мармоны ў Юце, дочкі амэрыканскай рэвалюцыі, ты іх маеш на ўвазе? Адкрыю табе сакрэт, яны ўсе кідаюць адзін у другога камянямі. Адзіная рэч, якая тыпова амэрыканскай для двухсот мільёнаў амэрыканцаў – гэта тое, што яны ніколі адзін да другога непадобныя, і гэта таксама тычыцца шморганьня, каб ты ведала.
– Канешне, я размаўляла з усімі двухсот мільёнамі.
– Ня будзь ідыёткай.
Віталь ВОРАНАЎ
