№ 10 (656) за кастрычнік 2020 г.
"Галгатня пра ЗыШыА"
Goodbye America, goodbye
Канец чарговага месяца. Рэдактар Марат Клакоцкі чакае новую “Галгатню”. Сядаеш за кампутар, а нешта ня пішацца. Нататак яшчэ многа, ідэяў яшчэ шмат – яны, у прынцыпе, невычарпальныя, як і сама Амэрыка. Але думкі цяпер не пра яе…
Ці не нагода гэта для таго каб спыніцца? Думаю, лепшай і не прыдумаеш. Напісалася ўжо столькі, што можна і пра сьціплую кніжачку падумаць, сабраць усё пад адной вокладкай. Ніхто ж, здаецца, на беларускай мове столькі пра амэрыканскую рэчаіснасьць не пісаў. Пэўна, мала хто дазваляў сабе такія выхадкі, іронію, сарказм, зьедлівасьць у адносінах да таго абсурду, у якім мы жывем ня толькі ў Амэрыцы, але ўжо і ва ўсім сьвеце. Ці то Амэрыка стала сьветам, ці сьвет стаўся Амэрыкай – халера яго ведае.
Вялікі дзякуй рэдактару і спагадлівым чытачам “Вестак і Паведамленьняў”, што сачылі за маімі штомесячнымі назіраньнямі. Да вас я абавязкова вярнуся. Толькі ў іншай форме.
З Амэрыкай я не разьвітваюся. Віза ў мяне да 2026 году. Жартую. Проста ў мяне там дарагія сябры. У мяне там цёплыя ўспаміны. Хай прагучыць трохі патасна – але там засталіся мае дарогі. Амэрыка, нягледзячы ні на што, цудоўная.
Заўсёды, калі раней уяўляў сабе апошнюю “Галгатню”, то думаў, што напішу пра “tumbleweed”. Гэта, бадай, адзін з найбольш устойлівых вобразаў маёй улюбёнай часткі Амэрыкі. Але што пра яго пісаць. Лепш сказаць словамі песьні: “You go back, Jack, do it again, wheels turnin’ ‘round and ‘round. You go back, Jack, do it again… Перакаці поле ды зрабі гэта ізноў.
Віталь ВОРАНАЎ
