---

 № 1 (701) за ліпень 2024 г.

---

 Нарошчваньне глябальнага кіраваньня

      Выбраная група ўплывовых палі­тычных і грашовых элітаў зьбі­раецца штогод, каб вызначыць хаду сусьветных справаў… вы чулі пра яе як Більдэрбэргскую групу. Выглядае, што яны значна менш сакрэтныя, чым былі раней. Яны маюць свой вэб-сайт і публікуюць поўны сьпіс тэмаў, якія аб­мяркоўваліся на штогадовай канфэрэн­цыі, у тым ліку штучны інтэлект, транс­гуманізм, Украіну, Расею і Кітай і, вя­до­ма, вайну, вайну і яшчэ шмат войнаў.

      Нягледзячы на ​​​​тое, што група ўжо адкрыта гаворыць аб сваёй глябаліс­тыч­най праграме, многія ня чулі, што най­менш 133 палітыкі былі ўзьве­дзеныя да ўладных пасадаў пасьля ўдзе­лу ў су­стрэ­чы Більдэрбэргскай групы, у тым ліку сёнешні прэзыдэнт Францыі Э. Макрон.

      Прынамсі 42 удзельнікі сталі альбо прэм’ер-міністрамі, прэзыдэнтамі, альбо вышэйшымі службовымі асобамі міжна­родных арганізацый. З 2019 па 2023 гады ва ўсіх ключавых міжнародных арганіза­цыях – ЕС, НАТА, МВФ і ААН – стар­шынствавалі сябры Більдэрбэрга.

      Сёлета генэральныя дырэктары кам­паній, звязаных са штучным інтэлектам, такіх як Google DeepMind, Microsoft AI, Anthropic і Mistral AI, увайшлі ў элітны сьпіс дзелавых і палітычных лідэраў, у які таксама ўвайшлі генэральны дырэк­тар Citigroup Джэйн Фрэйзэр, былы генэральны дырэктар і старшыня Google Эрык Шміт, генэральны дырэктар Pfizer Альбэрт Бурла, генэральны дырэктар Shell Ваэль Саван і інвэстар Пітэр Тыль.

      Група названая ў гонар шыкоўнага гатэля, у якім у 1954 годзе ў Остэрбэку, Нідэрлянды, сабралася першая група су­сьветных элітаў і ўплывовых брокераў – Hotel De Bilderberg. Більдэрбэргская гру­па дзейнічала падпольна на працягу мно­гіх гадоў. Іх дыскусіі і любыя ра­шэнь­ні, прынятыя сёлета ў гатэлі Mirasierra каля Эль-Парда, афіцыйнай рэзыдэнцыі нябож­чыка Францыска Франка, пры­ма­юц­ца ў адпаведнасьці з правіламі Chatham House. Гэта азначае, што інфармацыя можа вы­карыстоўвацца, але ні асоба, ні прына­лежнасьць дакладчыка ня могуць быць раскрытыя. Але некалькі бясстрашных рэпарцёраў, устрывожаных ростам уплы­ву групы ў сусьветных справах і кіру­е­мых любоўю да праўды і жаданьнем сва­боды, здолелі прабіцца за заслону і за­зір­нуць унутр іх сакрэтнага анклява.

      Даніэль Эстулін – адзін зь іх, і ў сва­ёй кнізе “Сапраўдная гісторыя Біль­дэр­бэргскай групы” ён паказаў адносіны Трох­баковай Камісіі (Trilateral Commis­sion) і Рады па Міжнародных Адносінах (Council on Foreign Relations) зь Більдэр­бэргскай групай. Яны сапраўды ствара­юць ценявы ўрад, які рухае сусьветныя падзеі – часам павольна, часам хутка – у кірунку, які дазволіць ім дасягнуць мэ­таў Адзінага Сусьветнага Ўраду. Яны ва­ло­даюць усёй уладай і багацьцем, і хто не належыць да іхняга эксклю­зіўнага клю­бу, зьяўляюцца проста іхны­мі васаламі.

      Нябожчык журналіст Джым Такер 25 гадоў працаваў над тым, каб прыадчы­ніць заслону таямніцы Більдэрбэргскай групы. У сваёй кнізе “Більдэрбэргскі дзёньнік” 2005 г. Такер прапанаваў чы­тачам перадгісторыю некаторых прад­стаўнікоў магутнай эліты, шчыльна зьвя­заных з канфэрэнцыяй. Ён таксама па­тлумачыў, як група была непасрэдна да­тычная да стварэньня Фэдэральнай рэ­зервовай сыстэмы ЗША: “Карані Біль­дэрбэрга сыходзяць у глыб стагодзьдзяў, калі міжнародныя мянялы таемна мані­пу­­лявалі эканомікай, каб узбагаціцца і па­няволіць звычайных людзей. Рот­шыль­ды Брытаніі і Эўропы таемна сустра­ка­лі­ся з іншымі фінансістамі на працягу ста­годзьдзяў, як і Ракфэлеры ў Амэрыцы”.

      Біл Клінтан быў “памазаны” на прэ­зыдэнцтва падчас Більдэрбэргс­кай кан­фэ­­рэнцыі ў Бадэн-Бадэне ў 1991 го­дзе, але Клінтан ня быў ні першым, ні апошнім прэзыдэнтам ЗША, які нале­жаў да Біль­дэрбэргскай групы. З 1952 году ўсе дзе­ючыя прэзыдэнты ЗША былі сябрамі CFR або TC або сяб­рамі Більдэр­бэргскага са­юзу. Таксама яны прызна­чалі на дзяр­жаў­ныя пасады сяброў гэ­тых арганізацый.

      Більдэрбергская група сустрэлася ў Шанціі летам перад выбарамі 2008 году і выбрала Абаму наступным прэзыдэн­там. Нават Трамп паслаў на сустрэчу сваіх ура­доўцаў, у тым ліку сяброў CFR Х. Р. МакМастэра і Крыстафэра Лідэла. Мак­Мастэр быў дарадцам Трампа па нацыя­нальнай бясьпецы, а Лідэл – дырэк­та­рам па стратэгічных іні­цыятывах Белага дому. Навошта было адпраўляць туды гэтых двух балотных істотаў, якіх Трамп нібы­та наняў, каб “асушыць” тое бало­та? Трамп, верагод­на, прадстаўляе кан­тра­ля­ваную Більдэр­бэргам апазыцыю, створанаю, каб раз­бурыць сыстэму, аб­вінаваціўшы ў гэтым ягоную нацыяна­лістычную “кан­серва­тыўную” палітыку.

      Эліты займаюцца доўгатэрміновым плянаваньнем і кантралююць абодва ба­кі ўсіх сусьветных канфліктаў, каб па­дзеі разгортваліся на іх карысьць. Вось чаму крытыкі Біль­дэр­бэрга прыпісваюць ім ​​та­емныя мані­пу­ля­цыі міжнароднымі спра­вамі на пра­цягу дзесяцігодзьдзяў, выклі­каючы ваен­ныя канфлікты і барацьбу па­між нека­торых групамі насельніцтва. Не­каторыя людзі лічаць, што члены Біль­дэрбэрга асабліва зацікаўленыя ў гля­бальных эканамічных маніпуляцыях і нават удзельнічаюць у выбары канды­да­таў на прэзыдэнцкія выбары ў ЗША.

      Вы наўрад ці ўбачыце якія-небудзь навіны пра Більдэрбэргскую сустрэчу, калі глядзіце асноўныя навіны ў масмэ­дыя. Галоўныя СМІ на працягу многіх гадоў былі прадстаўленыя на сустрэчах Більдэрбэргскай групы, але дэман­стра­тыўна ўстрымліваліся ад асьвятленьня сустрэчаў. Гэта робіцца наўмысна. Вось цытата, якую некалькі крыніцаў прыпіс­ваюць Дэвіду Ракфэлеру ў 1991 годзе на Більдэрбэргскай сустрэчы ў Бадэн-Ба­дэ­не, красамоўна гаворыць аб мэтах Біль­дэрбэргскай групы: “Мы ўдзячныя The New York Times, Washington Post, часа­пісу Time і іншым выдатным выдань­ням, чые дырэктары наведвалі нашыя су­стрэ­чы і паважалі свае абяцаньні раз­важ­лі­васьці на працягу амаль сарака га­доў. Для нас было б немагчыма распра­цаваць наш плян, калі б сьвет ведаў пра яго ў тыя гады, але сёньня сьвет больш да­ска­налы і гатовы ісьці да сусьветнага ўраду. Наднацыянальны сувэрэнітэт інтэлек­ту­альнай эліты і сусьветных бан­кіраў, бе­зумоўна, важней нацыя­нальнай палітыкі мінулых стагодзьдзяў”.

      Ці магчыма, што такія важныя людзі маюць некалькі дзён, каб сядзець бяз справы і расказваць пра сусьветныя пра­блемы, як куча пляткарак у мясцо­вай кавярні? Наўрад ці. Вось чаму сьцвяр­джэньні з афіцыйных дакумэнтаў Біль­дэрбэргскай групы аб тым, што яны не прымаюць рэзалюцый, не галасуюць і ня робяць палітычных заяваў, выклі­каюць сумніў. Асабліва праз 70 гадоў.

      Яны ня маюць нічога, каб паведа­міць грамадзтву, але можаце не сумня­вацца, што за зачыненымі дзвярыма – якія за­чыненыя для ўсіх, акрамя не­шматлікіх выбраных, і ахоўваюцца ка­мандаю бясь­пекі, якая зробіць сакрэт­ную службу любой краіны падобнай на купу дыле­тантаў – прымалася шмат рашэньняў адносна будучых сусьветных падзеяў.

      Безумоўна, знойдуцца тыя, хто скажуць, што няма дока­заў таго, што Амэ­рыцы пагражае паглы­наньне сусьветнай супольнасьцю пад эгідай ААН ці нейкага яшчэ створанага агенцтва. Але гэта бы­ло б адмаўленьнем элемэнтарных фак­таў. І, дарэчы, пры­кладна тое ж самае ка­залі пра ЭС у той час, калі ён ства­раў­ся. Эліты ня робяць нічога радыкальна, а толькі паступова. Паступовасьць – гэта іхняя гульня. Яны цярплівыя, але пад­ступныя і рашучыя хлусы.

      Пасьля ўсіх абдымкаў, радасьці і плясканьня па сьпіне ў Гішпаніі, гляба­лісты зноў узмацніліся, і рух да глябаль­нага кіраваньня стане яшчэ моцнейшым.

Б. Л.